Jeziorko

[Kerwana]

- Wiec musisz sobie zrobic nowy?

[Arkado]

-Nie muszę. Nie wracam tam.

[Kerwana]

Ava usiadla, biarac w lape obie tabliczki.
- Ale... Jednak moga byc potrzebne, prawda?

[Arkado]

-To nieważne. Skoro już zostałem tu przyjęty, nie opuszczę tego miejsca aż do śmierci. On i tak by mnie przyjął, bo to miejsce jest nie bez powodu zaginione; kto raz tu wejdzie, już nie wyjdzie żywy. Nie potrzebne mi już papiery, chyba, że będziemy musieli stąd uciekać.

[Kerwana]

- Chcesz powiedziec... - zaczela powoli Ava melodyjnym glosem. - Ze jak przekrocze granice, to zdechne?

[Arkado]

-Nie, idiotko, chcę powiedzieć, że jak zrobisz coś niedopuszczalnego, to zamiast zostać wygnaną, zostaniesz stracona. - Sherman przewrócił oczami, po czym spoważniał. -Los cię dosięgnie.

[Kerwana]

- Co...? Jaki los...? - spytala zdezorietowana Ava. - I sam jestes idiota, idioto.

[Arkado]

-Matko jedyna... - westchnął Sherman. -Miałem cię zabić. Jeśli zdradzisz tę watahę - nie tylko ty, ja i ogólnie wszyscy też - zostaniesz zabita, to logiczne. Więc i tak nie będziesz żyć.

[Kerwana]

- Arkado mnie zabije? - Ava wydawala sie coraz bardziej zdezorietowana. - Kerwane tez?

[Arkado]

-Jeśli zdradzisz. Tak podejrzewam. Gdyby był zwyczajną Alphą. Namąciłby nam w głowach, żebyśmy nie umieli wyjść i wypaplać, gdzie ta wataha się znajduje. Ale nie jest zwyczajną Alphą. Więc nas nie zabije. Ale już więcej ci nie powiem, bo i tak widzę, że nie rozumiesz.

[Kerwana]

- Eee... No coz, tak. - Ava wstala i otrzepala sie. - Chyba sie przejde... Zostajesz tu?

[Arkado]

-Nie... Muszę rozproztować łapy. - Sherman przeciągnął się.

[Kerwana]

Ava kiwnela glowa. Zaczela isc powoli w strone wyjscia, rozgladajac sie dookola.

[Arkado]

Sherman ruszył za nią.

[Kerwana]

- Gdzie pójdziesz?